Heel lang geleden reed er een mannetje met een karretje door de straten van Rotterdam, Delft en Schiedam. Een oud mannetje. Met een kleine grill waar hij huisgemaakte worstjes op bakte.
Waar kwam dat kereltje vandaan? En wat waren dat voor heerlijk geurende worstjes? En waarom kwam er tangomuziek uit dat wagentje?
Het mannetje kon toen nog niet bevroeden dat hij op een dag in Argentinië dezelfde worstjes op straat zou verkopen. Tijdens wereldkampioenschappen met 76 teams in Córdoba. De Mundial Choripán.
In Zuid-Amerika, maar zeker in Argentinië, kent iedereen de choripán: een broodje verse worst. Ze noemen deze soort worst chorizo, niet te verwarren met de gedroogde chorizo in Spanje. Meestal gegrild op houtskool, in de lengte half doorgesneden om het als een vlinder te kunnen openklappen en met een salsa van voornamelijk peterselie. Da’s ook al zo’n beroemd argentijns produkt: chimichurri.
Het mannetje kreeg al snel de naam choripanman. En werd bekend op festivals en lifestyle markten zoals Swan Market. Zijn roem en dus ook zijn worstjes waren al snel populair in andere steden, met Antwerpen en Zwolle in het bijzonder. Cateringen voor de Ambassade van Argentinië durfde hij ook aan, want elke Argentijn dacht aan zijn moederland bij de eerste hap van zo’n sappig worstje.
Het karretje werd al snel vervangen door een foodtruck en de grootste mobiele parrilla (Argentijnse grill) buiten Argentinië.
Per ongeluk opende hij een restaurant in Schiedam en noemde het La Salita – het Zaaltje of het Lokaaltje.
In zijn produktieruimte werd zo vaak gevraagd om eten ter plekke dat deze keus logisch werd. Vlak na de opening was de al genoemde Mundial en met stoute én tangoschoenen vertrok de choripanman met zijn steun en toeverlaat Ati naar het land van de passie. Om tot ieders verbazing te eindigen op de derde plaats en de publieksprijs te winnen.
Het bedrijf CHORIPÁN bestaat nog steeds. En worst wordt nog steeds op dezelfde manier gemaakt en opgepeuzeld…